Professor economie aan de Gentse universiteit
Na zijn benoeming als professor economie aan de Universiteit Gent begon hij vrijwel meteen aan de uitwerking van het grootse plan dat hij voor ogen had. Hij begon met een analyse van de economische situatie in Vlaanderen. Op dat moment, net na de oorlog, stond de economische ontwikkeling in Vlaanderen nog in haar kinderschoenen. Het bedrijfsleven was nog totaal verfranst en daar wou Vlerick iets aan doen. Hij was begaan met de verdere ontvoogding van Vlaanderen en de belangen van zijn volk op het hoogste niveau, niet alleen politiek maar ook economisch.
Maar hij zag niet alleen gaten in de markt, hij greep ook veranderingen in de maatschappij aan als mogelijkheden. Zo ontwikkelde hij na de onafhankelijkheidsverklaring van Belgisch Congo een vormingsprogramma voor oud-kolonialen om hen opnieuw in het economisch leven in België te integreren. Hij begeesterde mensen, haalde het beste uit hen en gaf hen kansen.
Hoewel de school zijn levenswerk was, doorzwom André Vlerick vele andere watertjes. Na de succesvolle voltooiing van het Marshallplan kreeg hij steeds meer verantwoordelijkheden.
In de jaren '60 wierp Vlerick zich op als een van de belangrijke leiders van economisch Vlaanderen. Hij werd in die periode gevraagd om voorzitter van het Vlaams Economisch Verbond te worden maar werd tezelfdertijd ook aangesproken door premier Gaston Eyskens om minister staatssecretaris van streekeconomie te worden.
Vlerick aanvaardde de opdracht. Hij was ambitieus en een man van actie. Tijdens zijn ministerschap was hij blij te kunnen werken op economisch macroniveau. Hij trok enorm veel buitenlandse investeringen aan, ook in nieuwe sectoren. In 1972 werd hij ook nog minister van Financiën maar dat beviel hem wellicht minder. Hij zat meer in een keurslijf en kon zijn politiek minder zelf uitstippelen.
